«Ο αρχηγός του κράτους χαρίζει 100 εκατομμύρια φόρο στον λαό. Το λάδι, η κυριότερη συνισταμένη της λαϊκής τροφής, μένει του λοιπού αφορολόγητη».
Αυτά που μόλις διαβάσατε δεν τα βρήκα, βεβαίως, σε κάποια σημερινή εφημερίδα ή σε κάποιο φιλοκυβερνητικό σάιτ. Μακάρι να ‘ταν έτσι.
Είναι δημοσίευμα του περιοδικού «Η Νεολαία. Όργανον Πνευματικής, Θρησκευτικής, Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής» (Έτος Α’ – Φύλλο 7/ Ιούλιος 1938). Είναι το περιοδικό που εκδιδόταν επί καθεστώτος Ι. Μεταξά.
Σε μια εποχή που η Ελλάδα είχε αποδυθεί σε έναν τιτάνιο αγώνα προπαρασκευής για τον πόλεμο που βρισκόταν προ των πυλών, ο Ι. Μεταξάς έλαβε ένα πραγματικά φιλολαϊκό μέτρο για την ανακούφιση των Ελλήνων.
Απήλλαξε από τη φορολογία το λάδι, που σήμερα το πληρώνουμε σαν το Imperial Majesty του Clive Christian (434.000 δολάρια το μπουκαλάκι).
Ακολουθεί το 1939, πάλι ο Μεταξάς αρνείται την εξυπηρέτηση του ελληνικού χρέους προς βελγική τράπεζα, η οποία κατέφυγε στο τότε Διεθνές Δικαστήριο και το οποίο τελικώς δικαίωσε την Ελλάδα.
Και τώρα εγώ ερωτώ: Πώς τότε ο Μεταξάς μπορούσε και έκανε τέτοια πράγματα; Εκείνον δεν τον πίεζαν; Μα, θα μου πείτε, στο τέλος τον δολοφόνησαν.
Ε, ας δολοφονήσουν και κανέναν σύγχρονο πολιτικό για τέτοιο πράγμα, να γίνει και εθνικός ήρωας.
Του Χρήστου Μπολώση – antinews