Επι ημέρες ο υπεύθυνος πρωθυπουργος της χώρας ανταλλάσσει πρωτοφανείς θεσμικης οξύτητας επιστολές με την ανώτατο πλην «ανεύθυνο» κατά το Σύνταγμα, πολιτειακό άρχοντα που θα καταλήξουν στην παραίτηση του Γέρου και στην έναρξη του «ανένδοτου» ,καταλυτη οξυτητας με την πεζοδρομιακη και όχι μόνο συνεργασία των δυναμεων του Κεντρου με την Αριστερά με καταληξη την μαλλον …φυσιολογική για τα δεδομένα και τις συνθήκες της εποχής , δικτατορία της 21ης Απριλίου του 1967.. .
Ο Παπανδρέου είχε εμπλακεί στην μέγγενη του αλλοπρόσαλλου και αδίστακτα φιλόδοξου υιού του Ανδρέα- αν διαβάσει κανεις το βιβλίο του τότε στενού συνεργάτη του Ν.Δεληπέτρου υπο τον τίτλο «Αποφάσισα να μιλήσω» θα διαπιστώσει το κρατος των αισθημάτων υπό το οποιο κατηχετο ο γηραιος πολιτικος – εμπλεκόμενου -μεταξύ άλλων πολλων- στην σκευωρία του «Ασπίδα» εντός του στρατεύματος που θα μπορούσε να τον οδηγήσει ακόμη και στο εκτελεστικό απόσπασμα , εξού κι επέμεινε για την ανάληψη προσωπικά του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας κι από την άλλη στον πολιτικό τυχοδιωκτισμό του Κωνσταντίνου Μητσοτακη…Ο τελευταίος δεν δίστασε να διασπάσει την Ένωση Κεντρου και να στηρίξει κατόπιν Παλατιανές καταστάσεις εντός της Βουλης με σαφείς υποψίες χρηματισμων βουλευτών του κι όχι μόνον απ τον Αμερικανικό παράγοντα…Την ταραγμένη αυτή περίοδο μεγάλες γραφίδες της εποχής όπως ο παλαιός Βενιζελικός πολιτικος αρθρογράφος Βεντήρης αναζητούσαν την… « στιλβουσα λεπίδα» της ξιφολόγχης ενός λοχία για να τερματιστεί η κατρακύλα της Βουλης σε …χαμαιτυπιο όπως την αποκαλούσαν οι αντιμαχόμενες μερίδες… Και τώρα …Μητσοτακηδες βρίσκονται στο προσκήνιο..