Δεν υπάρχει ιστορικη αμφιβολία οτι εκ του παραχθεντος αποτελέσματος των ενεργειών του ο Ιωαννιδης υπήρξε ο μοιραίος άνθρωπος για την Κύπρο, ωστόσο..Απλή συσχέτιση των γεγονότων και των αιτιωδων σχέσεων των εμπλεκομένων, καταρρίπτει το βολικό παραμύθι του «πανίσχυρου» και συνεπώς προδότη της Κύπρου… Αλλά οι υποστηρικτες της θεωρίας δεν μας εξηγούν πέρα και πάνω απ την αδιαμφισβήτητη ανεπάρκεια του , ποιο «κίνητρο» μπορεί να είχε ο υπέρ φιλόδοξος Ιωαννιδης για να δώσει την Κύπρο στους Τούρκους αφού το μόνο που του καταλογίζεται είναι άκρατη φιλοδοξία να περάσει στις Δέλτους της Ιστορίας ως ο άνθρωπος που επέτυχε την ΕΝΩΣΗ; Αντιθέτως κίνητρα για να δοθεί «κάτι» στους Τούρκους είχαν όσοι προσδοκούσαν την «επιστροφή» τους στα πράγματα δια της ανατροπής της οπερετικής δικτατορίας..Ποιοι ήσαν αυτοί; Απλούστατα όσοι είχαν τη δύναμη να ελέγχουν κάτω απ τα πόδια του Ιωαννιδη , τον Μπονανο πχ που …μόνος του εντάσσεται στο κάδρο με την παραδοχή στο βιβλίο του «Η αληθεια» οτι η επιστράτευση του 1974 εγενετο καθον τρόπο έγινε «για να εξαρθρωθούν οι θύλακες Ιωαννιδη στο στράτευμα» δικά του τα γραφόμενα εντός εισαγωγικών…Αυτοί ακόμη που μπόρεσαν να καταστήσουν ανίσχυρες τις εντολές Ανδρουτσόπουλου να χτυπηθεί η Τουρκική αρμάδα με τα Φάντομ και τα υποβρύχια.. Αυτοί που έστρεψαν τους εν ΠΛΩ καταδρομείς του Παπαποστολου στη Ρόδο αντί της Κύπρου, οι ίδιοι που κράτησαν ..μετά τιμών τον «Ιωαννιδικο» Γκιζικη στη θέση του , όπως και τους Μπονανο, Αραπάκη ,Παπανικολάου και επι Μεταπολιτεύσεως και αλλά ων ουκ έστιν αριθμος εις..Παρισιους, Λευκωσια, Άγκυρα .Ουάσιγκτον και Αθήνα..
Για να τελειώνουν τα…βολικά παραμυθάκια: Ο μοιραιος Ιωαννιδης ήταν «πανίσχυρος»όσο τον χρειάστηκαν οι πραγματικοί συνωμότες που «έδωσαν» την Κύπρο..
