Του Κώστα Πρώιμου
Ας εκκινήσουμε την Τρίτη μέρα της εβδομάδας με ακόμη ένα άρθρο. Από αυτά που με δύναμη «βαράνε στου κουφού» την πόρτα και απλούστατα ενοχλούν τους ευήκοους γείτονες.
Παρακολουθούσα χθες τυχαία (διότι αποφεύγω τον ακόλουθο εθισμό σαν τον διάολο το λιβάνι) ένα από τα συστημικά τηλεοπτικά μέσα. «Όπου λαγάνα και χαρά» ο λαουτζίκος μέσα, σε μια χώρα που κατά τους παρουσιαστές (που όμως δηλώνουν δημοσιογράφοι) η Ελλάδα φαντάζει όχι ως η «βασίλισσα του ευρω-καρναβαλιού» παρά σαν την ομότιτλη της ευρω-ανάπτυξης.
Χαμογελαστοί άνθρωποι κάθε κοινωνικής τάξης, ευχαριστούσαν την τύχη τους δημοσίως που περίμεναν μόνο είκοσι λεπτά για να βρουν τραπέζια στην Πειραϊκή και που εδέησαν να γευτούν τα σαρακοστιανά εδέσματα σε οικονομικές τιμές. Βέβαια, η μαρτυριάρα κάμερα έδειχνε και κάμποσα αδειανά τραπέζια καταρρίπτοντας με μια εμφανέστατη αναντιστοιχία εικόνας και λόγων τους πηχυαίους τίτλους και αρκετές από τις άνωθεν μαρτυρίες. Τέλος πάντων, επικοινωνιακές λεπτομέρειες. Εδώ μπάζωσαν τα Τέμπη για να απομακρύνουν τα βαγόνια μάς είπε κατάμουτρα ο πρωθυπουργός θεωρώντας μας αν μη τι άλλο κρετίνους, στη μούφα της ανάπτυξης θα κωλώσουμε; Επειδή στην Πειραϊκή με τα ουζερί και τις ψαροταβέρνες δεν έπεφτε καρφίτσα «Καθαροδευτεριάτικα»; Σιγά. Υπάρχουν καλύτεροι μάρτυρες της εν εξελίξει οικονομικής άνθησης από εμάς που τη βιώνουμε καθημερινά στο πετσί μας;
Έχουμε και γράφουμε: Μετά τα καρτέλ ναρκωτικών που περιέργως ισχυροποιούνται, στη χώρα μας, τα καρτέλ των τροφίμων που επικυριαρχούν, τα καρτέλ των καυσίμων που θησαυρίζουν, για ακόμη μια φορά γίναμε μάρτυρες στους τηλεοπτικούς μας δέκτες ενός τεράστιου καρτέλ χωρίς κοινωνικά χαρακτηριστικά και πολιτικό πρόσημο, δίχως αρχή και τέλος που λειτουργεί ως μήτρα όλων των ανωτέρω: Σαφώς και αναφερόμαστε στο καρτέλ των «τριημεροηλιθίων». Είναι αυτοί οι αναρίθμητοι αισιόδοξοι που ψοφάνε για λεζάντα, προβολή και ας πρέπει ως τίμημα να ομολογήσουν σαφώς πλην εμμέσως την ηλιθιότητά τους – ένεκα μακαριότητας και πλήρους άγνοιας. Είναι αυτοί οι απρόβλεπτα- προβλέψιμοι που, βλέπουν μια νιφάδα χιονιού να πέφτει και νομίζουν ότι το έστρωσε, κρυφοθαυμάζουν τους πετυχημένους μαφιόζους και τα κυριλέ αποβράσματα, ψηφίζουν χωρίς ενδοιασμούς τους βιαστές της ζωής τους, δολοπλόκους και διεφθαρμένους πολιτικούς, αλλά ως έρμαια ψυχολογικών αντιφάσεων κλαψουρίζουν για το ριζικό τους -προσευχόμενοι ταυτοχρόνως στην τύχη- ωστόσο στο τέλος της ημέρας είναι πάντα αισιόδοξοι για ένα καλύτερο αύριο.
Είναι αυτοί που στο ποτήρι με τις ακαθαρσίες ενοχλούνται από την τρίχα που επιπλέει και που εκτιμούν με σιγουριά ότι όλα πάνε καλύτερα στο «μαγαζί» τους επειδή μπήκαν κάποια στιγμή δυο-τρείς πελάτες παραπάνω και ας αυξάνει ραγδαία το ήδη υπέρογκο χρέος τους προς τρίτους και προμηθευτές μέρα με τη μέρα εδώ και πολλά χρόνια.
Το καρτέλ των «τριημεροηλιθίων» που συνθέτει τον ακρογωνιαίο λίθο για το υπάρχον πολιτικό και οικονομικό σύστημα θα το θαυμάσουμε να επαίρεται με βαρύγδουπα ευχολόγια και το προσεχές τριήμερο. Ω, τι ευτυχία! Τριήμερο σχεδόν back to back! Ε, ρε τι έχει να γίνει από τις ευχές και τις τιμές που θα αποδώσουν δημόσιοι παράγοντες, πολιτικοί και πολίτες προς την επέτειο της εθνικής μας παλιγγενεσίας. Πάλι οι δημοφιλείς προορισμοί θα γεμίσουν με τους ευδιάθετους και άξιους πρεσβευτές-αιμοδότες της νεόκοπης εθνικής μας ευημερίας και όλα θα ψιλοθυμίζουν έστω και για λίγες ώρες τα χαμένα μεγαλεία που διηγώντας τα δεν κλαις, τουναντίον παραμυθιάζεσαι αυτοβούλως ότι αποτελείς αναπόσπαστο κομμάτι και μια «ζωντανή»-σύγχρονη και συνάμα ένδοξη συνέχειά τους.
ΥΓ. Nα υποθέσουμε πως μέχρι την ημέρα της στρατιωτικής παρελάσεως θα έχουν απομείνει μερικά όπλα έστω για να τα κραδαίνουν τα υπερήφανα τμήματα των ΕΔ ή μήπως θα τους δώσουν να μοιράζουν στον κόσμο γαρύφαλλα ως ένα ακόμη ρηξικέλευθο «άνοιγμα» στο Κέντρο; Μην το γελάτε καθόλου.
antinews